Verbeek in beeld

Zaterdag 4 juli 2015

Het is vakantie en dit jaar gaan we een grote trip maken met onze camper, de Burstner Nexxo 55. Om 07.00uur vertrekken wij van huis richting Kiel, Duitsland. We hebben een rit van 539km voor de boeg. Het is ’s morgens vroeg al 25’. Het rijden gaat goed, met ongeveer 100km per uur rijden we richting Kiel. Van te voren hebben we een sms ontvangen van StenaLine over werkzaamheden bij Hamburg. En dat is maar goed ook, eenmaal aangekomen bij Hamburg blijkt de A7 dicht te zijn, we worden omgeleid. We hebben ruim 3uur stil gestaan, terwijl het 37’ is. Gelukkig komen we om 17.00 uur aan bij de StenaLine, we kunnen direct inchecken en aan boord gaan. We hebben een overtocht gepland van Kiel naar Goteborg, Zweden, een overtocht van 14.30 uur. Het is nog steeds prachtig weer aan boord. Met een drankje en bratwurst genieten we van het zonnetje op het dek. Heerlijk, dit is vakantie!!!

Zondag 5 juli 2015

Al vroeg worden we gewekt door het zonnetje dat in onze hut schijnt. Het is prachtig weer, we gaan uit bed, op naar het zonnedek. Het is nog heel rustig op het dek, de zee ligt er als een spiegel bij. Om ons heen zien we walvissen zwemmen. Om 9.15 uur meren we aan in Goteborg. Vanaf daar toeren wij verder naar Hedesunda, Zweden. Camping Hedesunda is een parkachtige camping met grote plaatsen, in 2013 zijn wij hier ook geweest. We zetten de camper neer en gaan nog even naar het strand toe.

Maandag 6 juli 2015

We worden rustig wakker op camping Hedesunda. Vandaag houden we een rustdag op de camping. 's Morgens gaan we een rondje lopen in de omgeving van de camping. Helaas hebben we last van terror-muggen. Ik heb gelijk weer muggenbulten met een doorsnede van 10cm. Als we terug zijn begint het zachtjes te regenen, maar geen paniek, het is Tour de France tijd. De hele etappe hebben we gekeken. Daarnaast hebben we ook de route voor morgen en de overnachtingsplaats uitgezocht, morgen trekken we weer 500km noordwaarts.

Dinsdag 7 juli 2015

Het is vandaag een dag met veel motregen. Het plan is om 500km noordwaarts te rijden richting Umea. De weg, de E4, is een zeer goede weg, we kunnen constant 100km per uur rijden. Daarnaast hebben wij overal op internet gelezen dat de tankstations slecht zijn, maar daar is niets van waar. Elke 30km komen we op de E4 langs een pompstation, waar je met creditcard kunt betalen. Ook overnachtingsplaatsen zijn er zeer veel, terwijl dat niet terug te vinden is op verschillende camper- of campingapps. Elke 50km komen we langs een camping, maar ook de parkeerplaatsen langs de weg zijn zeer goed te gebruiken, vaak zijn er sanitaire voorzieningen. We komen al op tijd aan in Umea dus we besluiten om nog een stuk door te rijden. Tussen de dennen, lariksen en oversteekplaatsen voor rendieren en elanden rijden we rustig verder. Helaas hebben we geen eland of rendier gezien. Uiteindelijk stoppen we bij Pitea, we hebben 697km gereden. We staan samen met 15 andere campers rond de Botnische Golf. Max heeft zijn hengel nog uitgegooid in de Botnische Golf, maar niets gevangen.

Woensdag 8 juli 2015

We starten met een beetje motregen, vandaag willen we proberen om naar Salla, Finland te rijden. Al snel maakt de motregen plaats voor een bewolkte lucht en later zelfs voor een zonnetje. De wegen blijven ook zeer goed, er komt na Lulea zo'n 40km tussen de bezinestations en ook de campings zijn iets schaarser, elke 60km is er nu een camping te vinden, elke 30km een parkeerplaats/camperplaats. Het is 489km van Pitea tot Salla. Dit hebben wij zeer goed kunnen afleggen. In Zweden liep naast de gehele weg een hek voor de rendieren en de elanden, en zodra we de grens met Finland gepasseerd zijn, zijn deze hekken weg. Alleen rijden we nu meer door de bossen. Bij Rovaniemi gaan we de weg af, we gaan naar SantaParc, een themapark over de kerstman. Achteraf blijkt dit het kinderpretpark te zijn en 3km verder op ligt SantaVillage en de poolcirkel. Maar goed, wij hebben onze wensenlijst alvast ingeleverd bij de Kerstman en hij zei dat het goed zou komen. Dus ik ben benieuwd of ik met kerst dan toch mijn cabrio krijg en Max een Buell

Na het passeren van de Poolcirkel gaan we weer verder. Tijdens de rit zien we een grote Lapland-uil in een boom zitten. Het eerste rendier hebben we ook al gezien, hij stond in de berm. En niet veel later staat het volgende rendier midden op de weg. Hiervoor moeten we flink in de remmen. Tot aan Salla blijven we rendieren zien. Het is inderdaad waar, hier in Lapland zie je meer rendieren dan mensen. Op de camping in Salla is nog heel veel plaats, wij mogen zelf een plaats uitkiezen, dat wordt natuurlijk aan het water. Het is helemaal open getrokken en het is zonnig en 18 graden, we gaan barbequen. 's Avonds lopen we nog even een rondje naar de skipistes en ook daar staan de rendieren op ons te wachten.

Donderdag 9 juli 2015

We hebben een slechte nacht gehad. Hier in Lapland gaat de zon namelijk niet onder. Het is 24 uur per dag licht en dat is best wennen. En vooral als je net een beetje aan het indutten bent en er is een mug in de camper, dan is het paniek. En ik kan vertellen er zijn heel veel muggen. Zelfs de Finnen zeggen dat. Zodra het waait, zijn de muggen weg.

Vanmorgen om 8.30uur zijn we opgestaan, wij gaan namelijk naar Jotos Reindeerparc, naar Uppi. Met hem hebben wij in de winter van 2012 alle excursies ondernomen. Gister hing er een aanplakbiljet dat ze om 10 uur open zouden zijn voor excursies. Om 9.45uur zijn wij op de fiets gestapt richting het Reindeerparc, maar het was gesloten. Wij zijn zelf het park in gegaan en hebben een prachtige wandeling gemaakt door de bossen. Het was toch heel vreemd om zoveel herkenningpunten te zien. Het landschap was in 2012 wel helemaal wit, maar toch herkennen we de langlauf-route en en sneeuwschoen-route. Hier hebben we een heel deel van gelopen. Ook de rendieren komen we natuurlijk tegen. Op het Reindeerparc zelf is Uppi niet aanwezig, helaas. In de winter bruist het hier van de activiteiten en 's zomers is het een en al rust.

Eenmaal op de camping zijn we gaan vissen op het meer. De camping biedt namelijk de mogelijkheid om gratis roeiboten te lenen. De hele middag is Max in de weer geweest en heeft veel vis gevangen. Ik heb heerlijk in de zon gelezen. Het is zonnig en 18 graden. Ook op de camping lopen rendieren rond, het is een prachtig gezicht. Morgen blijven we nog een dag in Salla. Het is heerlijk hier, in the middle of (s)nowhere.

Vrijdag 10 juli 2015

Vandaag zijn we eerst op de fiets naar Salla gegaan. Salla ligt op 10km van de camping af, er zou een fietspad liggen. Maar die ligt er nog niet, wel een sneeuwscooterpad, maar daar hebben we niet zoveel aan op een fiets. We gaan naar Salla om even wat kleine boodschappen te doen. En wat zie ik daar in het koelschap: Skyr, dat is een IJslandse yoghurt, die heb ik direct in het mandje gedaan. Na de boodschappen zijn we terug naar de camper gefietst. Het is nog best heuvelachtig om hier te fietsen. En het gekke is dat we zowel de heen weg als de terugweg, tegenwind hebben gehad en hard ook. Op de camping was het gek genoeg weer windstil.

's Middags zijn we gaan wandelen in het skigebied. Eerst hebben we een zware klim naar boven gemaakt en vanaf daar hebben we een prachtig uitzicht over Sallatunturin, Salla, het omliggende bos, de meren, het gebergte en natuurlijk Rusland. We hebben de pistes bekeken waar we in 2012 vanaf zijn gegaan. Nu ziet het er vreemd uit, de berg ligt bijna volledig onder het puinsteen, alleen de pistes zijn van gras. De heen weg was zwaar door het klimmen, de terugweg was zwaar door de muggen, dus we zijn de piste afgerend in plaats van via het pad.

Bij de camper hebben we alle spullen (de fietsen, stoelen, tafel en visspullen) weer ingepakt want morgen gaan we weer verder. Ook kunnen we hier het water nog bijvullen en alle apparatuur opladen, want we weten niet waar we gaan staan. We gaan weer richting het noorden.

Zaterdag 11 juli 2015

Vanaf Salla zijn wij om 9.00uur vertrokken. Eerst moesten we terugrijden naar de grote weg. We hebben de E63 naar het noorden genomen. Het is een goede tweebaansweg waar we 100km per uur kunnen rijden. Elke 50km is er een tankstation. Bij Sodankyla gaan we de E75 op, ook dit is een goede weg, maar hier worden de tankstations schaars. Er zit soms 100km tussen de pompen. De route is prachtig, we passeren vele bossen, meren, rendieren en we vangen veel muggen. Om 13.00 uur komen we al op onze overnachtingsplaats aan, dat vinden we best heel vroeg dus we besluiten om nog 3 uurtjes door te rijden. Bij Kaananem pakken wij de E92 naar Karasjok, de weg is prima, maar de hobbelende geit van de kermis is er niets bij. Dit is een tweebaansweg waar je 100km per uur kunt rijden, maar deze weg hobbelt over alle heuvels heen. Het is niet dat de weg kuilen heeft, in tegendeel, die is heel vlak. Het landschap is heuvelachtig en de weg sluit daar mooi op aan. Na 80km werd ik er aardig misselijk van, dus ik was erg blij dat we de grens passeerden en over konden gaan op de E6. Om 16.00 uur zijn we vlakbij de Noordkaap, we besluiten om verder te rijden. Het is vandaag zo mooi en helder weer, we gaan het pakken. De weg naar de Noordkaap is goed verhard. Het is een prachtige slingerweg, aan de rand van het Porsangerfjord. Omdat het zo zonnig is, ziet het er zeer mooi uit. Om de Noordkaap te bereiken moet je door 3 tunnels, hier hoeft geen tol voor betaald te worden. Voorheen was dit het duurste stukje weg van Europa, sinds 2012 is het tolvrij. De tunnels zijn wel erg donker. Na de Nordkapptunnel komen we in de wolken. Eenmaal op de Nordkapp aangekomen is het bewolkt en 5'. We parkeren de camper voor NOK 510 en wandelen naar de Noordkaap toe. Ons doel is bereikt; Nordkapp, 71'Noord!

Zondag 12 juli 2015

We hebben tot 01.00 uur wakker gelegen, want rond dat tijdstip vertrokken de laatste overvolle bussen met Jappanners. Daarom hebben we lekker uitgeslapen tot 9.30 uur. Vandaag zouden we de wandeling naar de echte Noordkaap maken. Naast de toeristische attractie ligt namelijk een landtong, die net 0,001 graad noordelijker ligt. Het is echter zo mistig vandaag, dat deze wandeling niet veilig is om te doen. Daarentegen staat ook dat het startpunt van de wandeling niet op onze camperplaats ligt maar op de camping 25km eerder en het is niet te doen om dat stuk terug te fietsen. Wij hebben namelijk heel veel mensen bijna 'dood' zien gaan op deze route. In IJsland hebben we veel gekke fietsers gezien, maar dit is bijna net zo erg. Omdat het zo mistig is gaan we verder. Het weerbericht laat namelijk zien dat het de komende 7 dagen dit weer blijft, vandaag kunnen we onze overburen niet eens zien staan. We hebben toch al geluk gehad, want op de Noordkaap regent en stormt het 250 dagen per jaar, wij hadden alleen mist. Om 10.30 uur lopen we voor de laatste keer naar het noordelijkste puntje van Europa, om daar nog wat souvenirs te kopen. Helaas, souvenirsshop dicht, maar speciaal voor ons mogen we toch even naar binnen. Om 11.00uur gaan we via het fjord terug naar de E6. De terugweg gaat een stuk beter, omdat we nu geen 'miep-paniek' voor ons hebben, maar een grote touringcar die lekker doorrijdt. We passeren vele rendieren, open vlaktes, bergmeertjes en natuurlijk campers. Wel honderden zijn we er al tegengekomen en één andere Burstner 55. Na de Nordkapptunnel is de mist ineens verdwenen en staat ons weer een stralende wereld te wachten. We rijden door naar Alta. We staan op CampAlta aan de Alta rivier. Het was de bedoeling om hier op zalm te gaan vissen, maar de campingeigenaar vertelde ons dat je er alleen mag vissen als je in de winter bent ingeloot, dus Max mag zijn hengel hier niet uitgooien, helaas.

Maandag 13 juli 2015

Vandaag zijn we om 9.30 uur vertrokken, we zijn een stukje zuidelijker gegaan. We hebben een prachtige rit achter de rug. Mooie fjorden, besneeuwde bergen en rivieren passeerden we. Je kunt nu echt merken dat we in Noorwegen zijn, het zijn langzame kilometers die we maken. We rijden nu gemiddeld 60km per uur. Vandaag zijn we ook twee keer een fjord overgestoken met een veerboot, dat scheelde 200km. We zijn om 16.00uur aangekomen in Tromso, de hoofdstad van het noorden. We staan op een hele nieuwe camper-camping, speciaal aangelegd voor camperaars; Tromso Camping. Het is 45 minuten lopen van de binnenstad, dus dat hebben wij vanavond nog gedaan. In de haven hebben we fish & chips gegeten, heerlijk. Ook het weer is hier perfect, alweer zonnig en 15'.

Dindsdag 14 juli 2015

Vanmorgen hebben we uitgeslapen, wat is dat toch lekker om elke dag in je eigen bed op wielen wakker te worden. Dat is weer eens wat anders dan slapen in een tent of in kleine hutjes zoals we dat 'vroeger' deden. Het is vandaag zonnig en 16'. Max heeft de stoelen buiten gezet en ik de broodjes in de oven, dus we kunnen heerlijk in de zon ontbijten. Daarna zijn we naar de binnenstad van Tromso gelopen. Het is een bruisende stad, met veel terrasjes in de haven. 's Middags ging Max vissen en ik lezen. Hij heeft een zeer goed resultaat gehaald, vele Pollak vissen en één zeeforel. Dus we kunnen BBQ-en vanavond. Vannacht gaan wij met de kabelbaan omhoog om de middernachtzon te ervaren boven op de berg, uitkijkend over Tromso. In het dal was het fris, dus voordat wij met de kabelbaan omhoog gingen hebben wij ons omgekleed, gevoerde broek en winterjas aan. Eenmaal op de berg stond er geen wind en was het warm. Het was mooi om uit te kijken over het fjord en de stad. Nu snel naar bed, want morgen moet we er weer vroeg uit.

Woensdag 15 juli 2015

Vandaag is om 7.00uur de wekker gegaan. Wij hebben namelijk een activiteit geboekt bij Tromso Safari. Wij worden om 9.00 uur opgehaald in de binnenstad en aan gezien dat 5km lopen is, moeten we zeker om 8.00 uur al weg. Vandaag gaan wij husky puppies trainen. We beginnen met een bustour door de stad, we passeren zelfs een tunnel met verschillende rotondes erin. Na 30 minuten rijden komen we aan in Tromso Villmarkssenter. Dit is een huskyfarm met 300 husky's. We beginnen met een rondleiding door de farm, langs de verschillende kennels met pups, de dogyard met de 300 husky's, het ziekenhuis en de keuken. Daarna is het tijd om het eten klaar te maken voor de puppies. De kleintjes eten een soort gehakt met droge brokken en water. De iets oudere pups eten een grof soort gehakt, waar ook stukken maag van koeien in zit, met droge brokken en water. Wij moeten alles klaar maken voor de beestjes. Het ziet er niet smakelijk uit. Maar goed, volgens de gids zijn de pups er gek op. Max mag het eten aan de pups geven, eerst moet hij ervoor zorgen dat zij gaan zitten. Ze luisteren niet allemaal even goed naar hem. Uiteindelijk zitten ze en is het eten binnen een minuut op. Het smaakt dus goed. Er zijn verschillende groepjes puppies: pups van 4 weken oud, pups van 6 weken oud, pups van 2 maanden oud, pups van 5 maanden en pups van 7 maanden oud. Als eerst gaan we de kleintjes trainen, we laten ze rennen op commando. Luisteren... nee hoor echt niet, alleen naar de gids. De kleintjes hebben ook balansoefeningen, dat was heel schattig. Er zijn twee pups van 4 weken, een witte (iets wat te dikke) en een grijs witte (zoals echte husky's eruit zien). Daarna mocht Max mee om de 6 weken oude pups te halen, dit zijn ook twee pups, twee zwart witte pups. Deze pups luisteren al beter naar de commando's... of luisteren ze naar de rammelen van de brokjes in de zakjes? Toen deze training klaar was waren de pups van 2 maanden aan de beurt. Ik mocht mee om ze uit de kennel te halen. Er zijn vijf pups van 2 maanden, 2 zwarte pups en drie bruine pups. Ik kreeg een mooie bruine mee. Met deze beestjes gingen we het veld in, daar hebben we de commando oefeningen gedaan, hier kun je echt al zien welke pups en mogelijk 'leader-dogs' gaan worden. Het uiteindelijke doel is natuurlijk om de hondenslee te trekken. Na de commando's is het tijd om de pups te laten wennen aan de rivieren. Ze moeten over de rivier heen spingen (een sprong van wel 20cm). De gids laat de pups ook te water gaan, omdat zij van jongs af aan daar geen angst voor moeten hebben. Er is een pup die de sprong net niet haalt. Max moet hem steeds een kontje geven om weer op de oever te komen. Deze kleintjes hebben ook nog nooit gezwommen. De groep en de pups blijven aan één kant van het meertje, de gids, Max en ik lopen via het moeras naar de overkant van het meertje. Daar roepen we de pups... en ze blijven keurig bij de rest van de groep staan. Na het rammelen met brokjes en enthousiast roepen komen er drie puppies naar ons toe gezwommen. Als laatste liepen we met deze pups terug naar de kennel, tijd om te gaan slapen voor deze kleintjes. Maar de training zit er nog niet op. Ook de pups van 7 maanden moeten nog uitgelaten worden. Ieder van ons krijgt een harnas aan om met de hond te gaan lopen. Max heeft een 'leader-dog' en dat is ook goed te merken, hij loopt vooraan en in een rechte lijn. De hond van mij springt alle kanten op en is erg sterk. Ik heb dus een hond die achteraan in de rij moet lopen, om de slee te trekken. Na een flinke wandeling komen we terug bij de kennel. De pups gaan lekker uitrusten. Ook voor ons is het tijd om uit te rusten. Wij krijgen een heerlijke stoofschotel met blackpot coffee. Er zijn van deze huskyfarm verschillende honden die mee doen of mee hebben gedaan aan de Finnmarken-races, hondenslede races. Er is zelfs een groep honden die mee heeft gedaan met de Iditaroth in Alaska. Daar hebben we in de Lavuu nog een film over bekeken. Daarna was het voor ons ook klaar, de bus stond te wachten. We hebben een prachtige dag gehad, mooi weer en een geweldige activiteit. Uitgeteld liggen wij nu in de camper!

Donderdag 16 juli 2015

We hebben vandaag niet heel veel meegemaakt. We hebben lekker uitgeslapen en daarna zijn we een stuk gaan rijden. Via de E6 gaan we van Tromso een stukje naar het zuiden, we hadden gepland om naar Bjervik te rijden, al kwamen we daar al om 13.00 uur aan. Dat vinden we wel erg vroeg om te stoppen dus zijn we verder richting de Vesteralen gereden, via de E10. Een hele mooie route, langs fjorden met steile bergen, maar ook langs bossen. We hebben deze vakantie onze eerste eland zien staan in het bos. En we hebben ook een zeearend zien vliegen. Uiteindelijk zijn we na een lange rit in Andenes aangekomen. We staan mooi aan het parel witte strand. Het uitzicht is prachtig, maar verder is de camping, Andenes Camping, niet zo veel. We hebben voor een plaats met stroom betaald, maar er is geen stroompunt meer vrij. Die zijn allemaal al in beslag genomen door de meneer van ‘Wij zijn er bijna’ (maar dan de Franse versie van dat programma). En hele stoet grijze Fransen komen aan met hun campers, en zij kunnen keurig bij de reeds klaargezette pilonnen gaan staan, met stroom. Ach wij redden het ook zonder stroom, dan maar lezen en spelletjes doen vanavond, in plaats van series kijken. We hebben ook nog een stuk over het strand gelopen. Het is mooi hier op de Vesteralen.

Vrijdag 17 juli 2015

Vanmorgen werden wij vroeg wakker vanwege de telefoon van Max… politie Tiel. Onze auto staat om een lantaarnpaal gevouwen in Tiel. Dat is raar geeft Max aan, want als het goed is staat er één auto in de garage, één auto staat thuis voor de deur en de camper hebben we bij ons. Volgens de politie is het een Peugeot. Wij rijden geen Peugeot, dus er klopt iets niet. De politie geeft aan het verder uit te gaan zoeken, dus hij zou later vandaag terugbellen. 5 Minuten later gaat weer de telefoon… politie Tiel. Het is onze nieuwe auto, zaterdag is hij op Max zijn naam gezet. Dus wij kijken in ons reisschema en zien dat wij op 11 juli 2015 exact 3500km verwijderd zijn van Tiel, toen zaten wij op de Noordkaap. Onze legitimatie bewijzen (paspoort en rijbewijs) hebben wij bij ons, dus het kan nooit op zijn naam gezet zijn. Toch is dat zo, zegt de politie en wij moeten maar gaan uitzoeken bij de RDW hoe het zit. En ook moeten wij bellen met de verzekering, want er is schade. Dan zegt de politie dat er iemand naar ONZE auto loopt, dus hij loopt er heen en belt ons later terug. Weer 5 minuten later gaat de telefoon… politie Tiel. Er is inderdaad iets niet in orde. Er is nog een Max Verbeek met dezelfde geboortedatum en hij is de eigenaar van de Peugeot die schade heeft gemaakt. Excuses voor het ongemak en nog een fijne vakantie gewenst vanuit Tiel.

En dan gaat alweer de telefoon… nu is het Sea Safari Andenes. Daar hebben wij een excursie bij geboekt, zij vragen of wij zo snel mogelijk hun kant op willen komen, want de walvissen zijn al gespot. Om 11.00 uur zijn we in Andenes en krijgen we de safety pakken aan. Met een RIB-boot met 2x250PK gaan we de zee op. We zien inderdaad, na 10 minuten varen, de eerste pilot whales zwemmen en springen. Ik wil mijn telelens al pakken, maar de gids geeft aan om nog te wachten, we gaan veel dichterbij komen. En ze heeft gelijk, met de RIB-boot zijn we heel wendbaar en kunnen we dichtbij de walvissen komen. We hebben ze op een paar meter afstand van ons. De gids vertelt veel, ze is zelf onderzoeker en herkent verschillende vissen aan hun vin of aan hun litteken. We zien wel 50 walvissen om ons heen, het zijn drie verschillende groepen. De walvissen die we zien variëren in lengte, er zijn grote mannetjes van 8m lang, vrouwtjes van 6 a 7 meter en jongen van maximaal 2 meter lang. Zulke groepen heb ik nog nooit zo bij elkaar gezien. In IJsland was het zo gigantisch indrukwekkend om van die enorme bultruggen om de boot te hebben zwemmen. Nu was het aantal pilot whales enorm indrukwekkend. We hebben een geweldige dag gehad. Verschillende groepen pilot whales gezien en we hebben ook veel verschillende dingen gezien: verplaatsen naar een ander gebied, duiken naar voedsel in de diepte, voeden van jongen, spelen en kijken naar ons. Na afloop van de 4 uur durende tocht krijgen we in het safari centre nog een heerlijk kom soep, met brood en een presentatie over de walvissen die we gezien hebben. Een geweldige ervaring rijker! We hebben ook heel veel geluk gehad met het weer. De groep voor ons had namelijk regen, en bij ons was het droog. Toen we aankwamen in de de haven begon het te spetteren, maar dat maakt voor ons toch niet uit, want wij gaan weer een stukje toeren met de camper. Het plan was om naar Stave Camping te gaan. In de folder staan prachtige foto's, plaatsen aan zee, omringd door de hoge besneeuwde bergen en... een hottub. Toen we aan kwamen rijden was het een grasveld. De plaatsen aan zee waren alleen voor mensen met een tent, de bergen liggen 10km verder op, dus de wandelmogelijkheden zijn ook beperkt en de hottub ligt aan het kerkhof. Niet echt ideaal dus. We rijden verder.

Zaterdag 18 juli 2015

De motregen van gisteravond heeft plaats gemaakt voor de zon. De camping waar we staan is prachtig, Gullesfjord Camping. We staan met onze camper aan het water, met een heerlijk zonnetje. De camping biedt gratis visbootjes, dus Max kan het niet laten om het even te proberen. Zodra hij weg vaart komen de mensen van de camping gelijk bij mij langs. Zij geven aan dat het een slechte tijd is om uit te varen, vanwege de stand van het water. Als ik hen vertel dat hij alleen maar weg is voor de lol en voor de ontspanning, dan begrijpen zij daar niets van. De mensen naast ons gaan namelijk elk jaar naar dit fjord om vis te vangen, zodat zij een heel jaar geen vis hoeven te kopen. Zij vriezen alles in en nemen het mee naar Nederland. Ook de Noorse buren vissen om te eten. Als ik vertel dat wij niet kunnen fileren biedt hij aan om dat te leren. Na een uurtje komt Max terug en raakt in gesprek met de Noor. Dus gaan wij 's middags niet weg van de camping...nee wij boeken een nacht extra... we moeten vissen vanmiddag. Na de lunch pakken wij de boot in en gaan we op weg. Ik kan heerlijk in de zon lezen op de boot en Max is druk in de weer met zijn hengel. De ene na de andere kabeljauw en sei (soort koolvis) vangt hij, en zet hij weer netjes terug. Wij willen helemaal geen vriezer vol vis mee naar Nederland. We willen wel een goede kabeljauw vangen, zodat de Noor ons kan helpen fileren en we onze eigen vis kunnen eten. Als ik net lekker in mijn boek zit is het ineens paniek... beet... en niet zo'n beetje ook... de hengel van Max blijft tikken. Dat betekent dat de vis verder weg zwemt. Na 15 minuten hard werken kunnen we de vis zien in het heldere water. Hij is verschrikkelijk groot (en eng vind ik). Uiteindelijk krijgt Max de vis in de boot en is het tijd om terug de peddelen naar de camping. Daar zoeken we de Noor op en ook hij zegt dat het een grote is, hij weegt 10kg! De Noor en Max gaan aan de slag met fileren, en ik kijk natuurlijk de andere kant op. 's Avonds eten we een heerlijk stukje vis op de BBQ. De andere porties hebben we ingevroren.

Zondag 19 juli 2015

Het is alweer mooi weer en we ontbijten buiten in het zonnetje. Op deze camping hebben we veel mensen ontmoet dus voordat wij weg kunnen moeten we overal nog even een praatje maken en dan kunnen we vertrekken. We gaan van de Vesteralen naar de Lofoten. We hebben een mooie rit. We volgen de E10, langs besneeuwde bergtoppen en diepe fjorden. Na een rit van 2 uur stoppen we in Kabelvag, Camping Sjohus Kabelvag. 's Middags lopen we van de camping naar het dorp toe. Daar bezoeken we het aquarium en het centrum. In een oud zeemanscafé eten we pizza en gaan we daarna terug naar de camping. Op de camping bekijken we nogmaals onze planning van de vakantie. In het begin hebben we namelijk veel gereden, waardoor we dagen over hebben. We zouden eerder naar huis kunnen, maar dat doen we niet. We besluiten om via Zweden terug naar Nederland te gaan, gelukkig is het lang niet zo ver.

Maandag 20 juli 2015

We hebben uitgeslapen vandaag, tot 10.30 uur. Echt lekker, we zullen het wel nodig hebben denk ik dan. Vandaag is het grauw en koud, 6 graden. We gaan er vandaag met de fiets op uit. Op de Lofoten is namelijk een goed fietspad aangelegd. We fietsen naar Svolvear. Svolvear is een echte toeristenstad, de Hurtigruten komt hier ook aan, en dat is te zien aan de toeristische marktkraampjes. Solvear ziet er leuk uit, in de haven zijn vele terrassen, vissersboten en rorbuers (visserhutjes). We zijn ook lekker even een shoppingmal in geweest, maar erg geschrokken van de prijzen. Wij dachten onze Noorse kleding goedkoper hier te halen dan in Nederland, maar dat is niet waar. We kunnen beter thuis outdoorkleding shoppen. Het doel om naar Svolvear te fietsen is de supermarkt. Zaterdag heeft Max namelijk die grote vis gevangen, en die moet nog wel opgegeten worden. Hij heeft bedacht om kibbeling te maken en daarvoor hebben we wel eieren, kruiden en paneermeel nodig. Gelukkig kunnen we alles vinden en kunnen we weer terug naar de camping fietsen. Eenmaal daar zetten we eerst de fietsen in de garage en gaan dan aan de slag met de kabeljauw. Het bakken van de vis gaan we niet in de camper doen, de camping heeft een mooie keuken, dus daar gaan we heen. We zijn er even voor in de weer geweest, maar zo'n lekkere kibbeling hebben we nog nooit gegeten.

Dinsdag 21 juli 2015

Vanmorgen werden we wakker van zacht getik op de camper, het regent een beetje, dat was niet voorspeld. Rustig aan hebben we alles opgeruimd en zijn we naar Hennigsvear gereden, 25km ten zuiden van Kabelvag. Het is een korte rit, maar wel een indrukwekkende. Het is een hele smalle weg, langs de bergen en het fjord. Hennigsvear is een echt toeristendorp. Alle rekken voor stokvis staan er, maar geen stokvis te zien. Dat is jammer, want dat wilde ik graag met tegenlicht fotograferen. 's Middags klaart het helemaal op in Honnigvear, de zon komt door en het is zelfs warm, 14 graden. We hebben een tocht met een RIB-boot geboekt, om de zeearend te zien. Het is heerlijk om met dit weer de zee op de te gaan. De gids vertelt dat er twee territoria zijn van de zeearenden, rondom Henningsvear. Na 10 minuten zijn we bij beide territoria geweest en is er geen zeearend te zien. Dan gaan we een stukje sight-seeing doen. De Lofoten is echt prachtig, vooral als de zon schijnt, want het water is zo helder en azuur blauw. Na een stuk varen komen we toch een zeearend tegen. Langzaam aan komt hij onze kant op. De gids gooit een makreel te water en de zeeardend maakt er een duik naar toe. Mooi om zo'n roofvogel van dichtbij en in de natuur te zien. Vervolgens gaan we verder met de boot, onderweg komen we nog zeehonden tegen. Het is een aanrader om de Lofoten vanaf het water te bezichtigen.

Na de boottocht rijden wij verder naar de volgende camping, Skagen camping. Het is een mooi camping aan zee, met volop mogelijkheden om te vissen, dus dat is Max nu aan het doen. En ik ga straks de middernachtzon fotograferen, volgens mij is dit de ideale plek daarvoor.

Woensdag 22 juli 2015

We hebben vandaag een korte autorit voor de boeg van Skagen naar Moskenes, naar het zuiden van de Lofoten. We komen om 11 uur al aan op de camping, Moskenes Camping. We hebben een prachtige plaats, met uitzicht op de zee. Het is stralend weer, dus wij gaan nog even lekker genieten op de camping. Het is immers vakantie.

In het boek van Jolanda Linschoten staat een wandelroute beschreven die 5 km vanaf de camping start. Omdat het een korte wandelroute is besluiten wij om vanaf de camping er naar toe te lopen. Het is een mooi stukje lopen langs de kust, we lopen in ons t-shirt, want het is bijna 20'. Als we de wandelroute zien schrik ik wel een beetje, het gaat recht omhoog. De klim is echt verschrikkelijk, anderhalf uur heb ik erover gedaan om boven te komen, het is zo heet en zo steil. Voor mij loopt een Duits vrouwtje die het ook aardig gehad heeft. Steeds komen wij mensen tegen die tegen ons zeggen, nog 10 minuten klimmen. Ik kan vertellen, dit zijn de langste 10 minuten uit mijn leven geweest. Maar... het uitzicht boven is echt fenomenaal. Wij kijken nu uit over vele eilanden van de Lofoten. Het is echt een aanrader (als het iets minder warm is). De weg terug gaat heel wat sneller, het is steil, maar te doen. Totdat ik uitglij, ik val hard en bezeer zijn bovenbeen, mijn arm en mijn handen. Deze berg heeft mij echt bloed en zweet gekost (de tranen niet). Helemaal smerig van de val kom ik uiteindelijk beneden.

We lopen nog een stukje door naar het dorp Reine. Ik heb echt het gevoel alsof iedereen naar mij kijkt, omdat ik onder de modder zit. Bij de VVV kan ik naar de wc om mijzelf schoon te maken. Reine is fotografisch gezien een prachtig dorp: hoge bergen, de zee, de zon, visrekken, visserboten en rorbuers. Eerst even op het terras uitrusten met een lekker gebakje. 's Avonds hebben wij namelijk een excursie geboekt met een vissersboot. Met prachtig weer gaan wij de boot op, we varen eerst een uur de open zee op en daarna gaan we vissen. Max vangt een flinke sei. Samen met de schipper wordt de sei gefileerd. We blijven tot de middernacht zon aan boord. Als we weer aanmeren moeten we nog 5 km terug lopen naar de camping. Gelukkig zijn er ook Fransen aan boord, die bij ons op de camping staan, zij bieden aan om ons terug te brengen. Dat aanbod slaan wij niet af.

Donderdag 23 juli 2015

Vandaag reizen we weer verder, we laten de Lofoten achter ons. Om 10.00 uur schepen wij in, want we gaan met de ferry van Moskenes naar Bodo, dat scheelt ons 600 km rijden over 60-wegen. We hebben eerder lange ferries gehad en onze ervaring ermee is dat het altijd koud is op de boot, dus wij hebben warme truien aan. Hier klopt onze ervaring niet, het is snikheet tijdens de 4 uur durende overtocht. Daardoor heb ik bijna de hele overtocht geslapen. Het is wel lekker dat wij zo'n rustige dag hebben, want ik heb aardig pijn in mijn lijf door mijn val van gister. Na 4 uur kunnen we uitschepen. Het is een mooie maar lange autorit, je kunt echt merken dat we in Noorwegen zijn. We rijden niet meer zo snel en makkelijk als in Zweden. We rijden over een flinke hoogvlakte met nog heel veel sneeuw, langs diepe dalen met brede rivieren en door bossen. We stoppen in Mosjoen.

Vrijdag 24 juli 2015

Vandaag hebben we een reisdag. We rijden steeds langs een grote wilde rivier, van Mosjoen naar Oppdal. Het is een lange rit, vooral omdat de wegen slingerend zijn en de snelheid rond de 60km per uur ligt.'s Middags passeren wij de Poolcirkel, we komen nu weer in de bewoonde wereld. De vissersdorpen maken plaats voor veeteelt en graslanden. In Oppdal gaan we naar de camping waar we 5 jaar geleden ook zijn geweest Granmo Camping Oppdal. Het sanitairgebouw is volledig vernieuwd. Wat ook heel fijn is, we hebben weer ontvangst met de satelliet, we kunnen de Tour de France weer kijken. En 's nachts is het donker.

Zaterdag 25 juli 2015

We worden vandaag wakker door de wekker. We moeten namelijk weer vroeg weg voor een excursie met een gids. Om 10.00 uur moeten we in Oppdal zijn, dus om 9.00 uur vertrekken wij op de fiets naar de stad. Bij de VVV worden we opgehaald voor een wandeling in het Dovrefjell. Het Dovrefjell ligt 40 km ten zuiden van Oppdal, omdat wij hier eerder zijn geweest weten wij dat we onze camper daar niet kunnen parkeren. Daarom rijden wij met anderen mee. Om 10.30 uur komen wij aan in het Dovrefjell. De gids vertelt veel over de planten die we tegen komen onderweg. Na een klim van een uur komen we op het bergplateau, waar we met verrekijkers op zoek gaan naar de muskusos. Een muskusos is een plomp dier met een grote kop en een brede snuit. Mannetjes en vrouwtjes hebben hoorns. Deze hoorns zijn aan de basis breed en dik, buigen langs de kop naar beneden en aan de punt weer omhoog. De hoorns van mannetjes zijn breder dan die van vrouwtjes. Ze hebben een erg langharige vacht, bestaande uit haren van zo'n 70 centimeter lang. Deze vacht bedekt de staart en de oren, en hangt 's winters tot op de brede hoeven. De vacht is 's zomers donkerbruin en 's winters zwartbruin. Tussen april en juni verliest de muskusos de dikkere wintervacht. De muskusos weegt 225 tot 400 kilogram. Mannetjes hebben een kop-romplengte van 200 tot 245 centimeter, vrouwtjes tot 190 centimeter. De schofthoogte is bij mannetjes 130 tot 165 centimeter, bij vrouwtjes tot 110 centimeter. We zien al snel muskusossen, maar deze staan heel ver weg en hoog op de berg, dus dat betekent klimmen. De gids stelt voor om nog even verder te zoeken. Bij de rivier komen we er één tegen, maar deze staat verkeerd om, om goede foto's te maken. We besluiten om te lunchen bij de rivier, misschien draait hij zich nog om. Maar dat doet hij niet, hij gaat zelfs slapen. Dus wij gaan weer verder. Na een heel stuk lopen ziet de gids een groep muskusossen staan. Daar gaan we op af. We kunnen dichtbij komen, maar helaas ben ik te klein om de perfecte foto te maken, ik kan niet geheel boven de bosjes uit komen. Dan lopen we weer verder, maar later komen we toch weer bij deze groep, waardoor ik toch nog wat foto's kan schieten. Uiteindelijk komen na een 6 uur durende tocht weer bij de auto's, om terug te rijden naar Oppdal. We hebben een mooie dag gehad.

Zondag 26 juli 2015

Hoera Max is vandaag jarig! Alle winkels zijn gesloten, dus er is geen taart. Ik heb bij de benzinepomp maar zijn lievelingsdropjes gekocht. Vanmorgen zijn we om 11 uur vertrokken vanuit Oppdal. Het is een rit geweest langs bergen vol met rendiermos, grote meren en slingers in de weg. Om 15.00 uur zijn we aangekomen in Idre, we zijn weer terug in Zweden. De camping is van Nederlandse eigenaren, het is een mooie camping aan de rivier. En wat voor Max heel belangrijk is, we hebben satelliet ontvangst, dus wij kijken nu de Tour de France. We hebben ook wifi vanuit de camper, dus ik kan de website weer bijwerken.

Maandag 27 juli 2015

Het is vandaag weer mooi weer, we gaan wandelen in het bos rondom de camping. Het is een korte route van 5km. Het hele bos is begroeid met rendiermos, maar geen rendier te zien. Ook zouden er heel veel elanden leven rondom de camping, maar ook die hebben wij niet gezien. We hebben we hun hoefafdrukken en uitwerpselen zien. Ook de uitwerpselen van de veelvraat, en ook die niet gezien, helaas. We zijn daarna ook naar het dorp gelopen, maar dat stelde niet zoveel voor. Toen we op de camping terug waren was het zo zonnig dat we lekker zijn gaan zitten, want we hebben immers vakantie! 's Middags heeft Max nog een visvergunning gekocht, maar niets gevangen in de rivier. Ik heb de hele middag lekker buiten gezeten, gelezen. En opeens sta ik oog in oog met twee grote rendieren. Zij staan naast de camper te grazen, we kijken elkaar aan en beide schrokken we. De riendieren rennnen weg en ik ren naar binnen om mijn camera te pakken. 's Avonds gaan we lekkekr BBQ-en, het is namelijk nog steeds zonnig en we hebben nog zelfgevangen vis in de vriezer. Heerlijk!

Dinsdag 28 juli 2015

We hebben een reisdag. We rijden van Idre naar Rada. Het is een rit langse de rivier de Klaralven. Camping Radastrand blijkt Nederlandse eigenaren te hebben die uit Hippolytushoef komen. Het is een grote mooie camping met een strand. Maar helaas regent het de hele dag en zijn we binnen gebleven.

Woendag 29 juli 2015

Vandaag gaan we weg van Radastrand, we hebben namelijk de overtocht Goteborg-Kiel geboekt. We gaan iets meer richting Goteborg zodat we donderdag niet zo ver hoeven te rijden. We gaan weg in noodweer, maar het begint steeds meer op te klaren. Na een route langs de grote meren van Zweden komen we aan in Trollhatten. We verblijven op een nette camperplaats aan het Trollhatten Canal met sluisjes. We gaan even een rondje lopen in de sta, maar dat stelt niet zo heel veel voor. Als we terugkomen bij de camperplaats staat alles al vol. De gehele middag en avond blijven er campers langs rijden. We hebben dus geluk dat wij zo staan en op tijd waren. 's Avonds kwamen er heel veel mensen met oude Saabs, Volvo's en Chevrolet Cobra's.

]]

Donderdag 30 juli 2015

Het is vandaag prachtig weer, de zon schijnt weer volop. Vandaag rijden we van Trollhatten naar Goteborg. Het is een korte rit van 80km. We komen vroeg aan bij de StenaLine. En kunnen om 15.00 uur al inchecken en aan boord. Snel stoppen we onze spullen in de hut en gaan we naar het Sundeck. Daar staan heerlijke relaxstoelen. We hebben de hele middag in de zon, op het Sundeck gezeten en gelezen. Dit is echt genieten.

Vrijdag 31 juli 2015

's Morgens slapen we lekker uit, we gaan op het laatste moment ons bed uit, dus na het douchen moeten we direct naar de camper terug. Omdat we helemaal op het onderdek staan, kunnen wij zeer snel van de boot af. We rijden in zes uur terug naar huis, waar het ook mooi weer is. Hoe dichter we bij huis komen hoe zonniger het wordt. En op de radio horen we dat het een week met mooi weer gaat worden in Nederland. Dat is lekker.